به نام غریبان مدینه مینویسم...
روضه از غربت خوانندند
غربت اینجاست علی از بهر زهرا گریان زهرا از بهر علی..
غربت فدک است که به زور گرفتند
فدک بهانه است که دست علی راببند
غربت اینجاست تفسیر حدیث ولایت کجاست..
غربت اینجاست در خانه آرامشی برایش نبود آخر در خانه اش شهید شد..
بازهم غربت اینجاست که بر پیکر پاکش تیر ها زدند از سر کینه ای که داشتند ..
غربت کربلاست ....آخ کربلا ...غربت سر به نیزه شدن پسر پیامبر است..
آنکه جایش همیشه بر دوش محمد بود حال چرا بر سر نیزه است..آخ کربلا...
غربت سجده های طولانی بود..خواندن روضه های بابا خواهرش ...
غربت بازهم برای توست که کم یادت میکنند ای سلطان علم شیعه ای پسر علی...
بازهم غربت اینجاست که اگر سه نفر مثل غلامش به تنور آتش میرفتند آقا قیام میکرد
غربت اینجاست در زندان هم تازیانه توهین فهاشی....
غریب است رضا نگویم بهتر است تو خود میدانی غریبی رضا رو..
غربت اینجاست در جوانی شهید بشی اخر در پشت بام باشی کسی نتواند پیکر پاکت را دفن کند..
غربت اینجاست که خراب کنند حرمت را که مانند مادرتان حرم نداشته باشین
غربت اینجاس حسن جان این همه شیعه باشند اما کسی برای در آوردن از حصار جانش را ندهد...
آخ آقا آخ آقای غریبم. غریبم
غربت اینجاست تو غریبی وای بر من که با گناهانم دلت را آزار میدهم
غربت از آن توست غریب مادر یوسف زهرا..
هرچه گشتم در این خاندانه پر از مهر وفا...
تنها روضه که دیدم روضه غربت انان بود..
وای بر من که نشسته ام
یوسف زهرا بازهم غریب است
وای بر من نائب بر حقش بازهم غریب است.....
